Op het sportveld van het MIT wordt een lijk gevonden. Het is van Gail Shipton, een studente informatica. Haar lichaam is bedekt met een felgekleurd fluorescerend poederlaagje. Kay Scarpetta en rechercheur Pete Marino staan voor een raadsel. Gail lijkt verstikt, maar er zijn geen sporen die daarop wijzen… Kortgeleden zijn in Washington drie jonge vrouwen net zo aangetroffen. Het zijn moorden waar Kays echtgenoot Benton toevallig aan werkt. Weet hij er meer van?
Zuurstof is het 21e deel van Cornwell met Kay Scarpetta in de hoofdrol. Een beproefde methode gezien het aantal keer dat de boeken van deze reeks over de toonbank zijn gegaan. Cornwell stelt met het 21e deel niet teleur maar origineel is het allerminst nog te noemen.
In Zuurstof wordt Kay betrokken bij de moord op een studente. Naast Kay is ook oud gediende Marino van de partij. Fijn om te zien dat hij nog altijd zijn knorrige zelf is. Toch zal hij bij de doorgewinterde Cornwell lezer weinig fout kunnen doen. In dit deel komen ook Lucy, het nichtje van Kay en Benton, de man van Kay, voor. Ook de karakters van deze beide personen zijn goed uitgewerkt neergezet.
Wat direct opvalt is de tijd die Cornwell neemt in het verhaal. Soms te veel tijd. Het is niet altijd even makkelijk je aandacht erbij te houden. Ze heeft bijna 50 bladzijden nodig voordat Kay daadwerkelijk op de plaats delict is. Het verhaal bevat veel lange dialogen en datzelfde geldt voor de beschrijvingen van de omgeving en ruimtes. Dit had zeker korter en bondiger gemogen. Ook omdat het verhaal echte actie en spanning mist. Dat is niet waar Zuurstof het van moet hebben.
Cornwell borduurt voort op voor haar bekend terrein. Verrassend is het verhaal allerminst, vermakelijk is het echter nog altijd wel. Ik vind de geloofwaardigheid van Zuurstof echter wel wat minder dan voorgaande delen. Dit heeft met name met het tijdsbestek te maken waarin het verhaal zich afspeelt. Cornwell weet ruim 400 pagina’s vol te schrijven over een verhaal dat slechts enkel dagen, zo niet enkele uren beslaat. Datgene wat zij allemaal ontdekt en de verbanden die zij in zo’n kort tijdsbestek weet te leggen, komt de geloofwaardigheid niet altijd ten goede. Het verhaal van Zuurstof is er een waarbij je wel je aandacht moet houden. Als je leest zonder je hoofd erbij te hebben, dan kan het zo maar zijn dat je later in het verhaal de verbanden niet meer ziet.
Zuurstof is enkele uren leesvermaak, maar van een volgend deel van Cornwell mag de lezer wel wat meer verwachten.
Plaats een reactie