Rino en Cristiano zijn vader en zoon. En ze zijn een familie, want Cristiano’s moeder verliet het gezin lange tijd geleden. Cristiano had een gewone puber kunnen zijn, met dezelfde passies en zwakheden als alle andere pubers, maar zijn vader is geen gewone vader: Rino is werkeloos, gewelddadig, alcoholist, een sociale outcast. Maar Rino houdt van Cristiano en heeft zich vol overgave op zijn zoon gericht: vol tederheid en oprechtheid onderwijst hij zijn zoon in geweld en mishandeling. Met zijn vrienden Danilo en ‘Vier kazen’ vormt Rino niet alleen een oplichtersclan maar ook een trio dat de jongen onder zijn vleugels neemt.
Terwijl de heren plannen beramen om een pinautomaat op te blazen om zo hun dagelijkse behoeften te kunnen financieren, kruisen hun wegen zich met die van Fabiana, het meisje op wie Cristiano heimelijk verliefd is, en Esmeralda. Twee meisjes die onafscheidelijk zijn en alles wat ze nodig hebben in het leven ook bezitten, behalve ouders die een rolmodel voor ze zijn.
Tijdens één nacht convergeren al hun levens: een storm blaast de daken van de warenhuizen en ontwortelt alle bomen, de pinautomaat wordt gekraakt, een verkrachting vindt plaats, en de jonge Cristiano Zena rijdt met een vrachtwagen het bos in
Het boek heeft genoeg ingrediënten om een goede roman te worden. Na het lezen ervan kan ik zeggen dat Ammaniti hier zeker in is geslaagd, het boek raakt de lezer. Het tragische levensverhaal van Cristiano welke opgroeit in een ander milieu. Onder toezicht van een medewerker van de kinderbescherming groeit Cristiano op in een arme wijk. Met enkel een werkeloze, vrijwel altijd dronken vader moet Cristiano zich redden. Het mooie is wel dat de vader-zoon relatie erg goed is, wat het verhaal meer diepgang geeft maar de situatie complexer maakt.
Naast de diepgang zit er in het boek ook veel humor. Vaak worden personages erg geestig neergezet. Zo heeft een vriend van vader en zoon een obsessie voor het sparen van legerpoppetjes, gevonden tussen het afval. Hij gaat hier helemaal in op en draaft erop door.
Bij de titel Zo God het wil was ik in eerste instantie bang dat het een boek zou zijn met een zware geloofsovertuiging. Gelukkig is dit tegen te spreken. Wel worden er diverse Italiaanse elementen in verwerkt zoals we van de Italiaanse schrijver Ammaniti zijn gewend.
Plaats een reactie