Wilde rozen

De 12-jarige Qiangwei (wilde rozen) hunkert naar vriendschap en liefde, maar nog meer verlangt ze naar de warmte van haar afwezige ouders. Met haar moeder die in een heropvoedingskamp zit en die ze maar 1 keer in de 2 weken ziet, heeft ze een moeizame relatie. Haar vaders bestaan wordt voor haar slechts weerspiegeld in de lange brieven die haar moeder van hem ontvangt. Qiangwei’s veranderde lichaam en verwarrende gedachten brengen haar in beroering en politieke gebeurtenissen maken het er voor haar niet makkelijker op om door deze periode heen te komen. Ze probeert antwoorden te vinden bij de mensen om haar heen, maar iedereen lijkt er een andere versie van de waarheid op na te houden.

Qiangwei is een meisje dat opgroeit in China rond 1970, je volgt haar in haar leven als ze 12 jaar is. Ze mist haar ouders, haar moeder is erg streng voor haar en klappen ontvangt ze dan ook regelmatig. Toch houdt ze zielsveel van haar moeder, maar mist ze affectie. Haar vader schittert door afwezigheid, gelukkig heeft ze wel vrienden die uitgebreid aan bod komen. Alle vrienden van Qianwei hebben iets bijzonders en [auteur]Lulu Wang[/auteur] diept deze vriendschappen dan ook mooi uit.

Wang heeft een mooie roman weten neer te zitten, die erg doet denken aan Het Lelietheater. Wilde rozen is in een verhaalvorm verteld, wat ik persoonlijk niet zo prettig vindt. Het verhaal mist af en toe wat actie en er gebeurt niet denderend veel waardoor het verhaal soms wat langzaam voort kabbelt. Toch blijft Wilde Rozen boeien tot het einde. Je wilt weten hoe het Qianwei vergaat en hoe de relatie met haar ouders zich ontplooit.

Wang geeft stof tot nadenken, opgroeien in China rond 1970 was geen pretje…