Stout

Stout gaat over zaken als flirten, verleiding, succes en lingerie. Heleen van Royen, bekend van haar romans, en Marlies Dekkers, bekend lingerieontwerpster, spraken met elf bekende Nederlanders. Onder andere Willeke Alberti, Daphne Bunskoek, Anita Witzier, Sylvana Simons, Catherine Keyl en Leontien van Moorsel werkten mee aan het boek. Door middel van interviews krijgt de lezer een kijk op de gedachten van deze vrouwen over het begrip ‘stout’. Wat verstaan zij onder ‘stout’, hoe succesvol zijn zij,wat zouden ze seksueel gezien willen bereiken en hoe stout zijn zij zelf eigenlijk? 

Aan deze interviews zit meteen een groot nadeel: het zijn er teveel en op de helft van de informatie zit je als lezer niet te wachten. Het boek kreeg niet voor niets de titel Stout mee en schept daarbij meteen verwachtingen over de inhoud. Zit de lezer te wachten op het verhaal van elf (!!!) BNers over de relatie met hun moeder? Het was beter geweest om hier slechts enkele van de elf aan het woord te laten en over te gaan op interessantere onderwerpen: onderwerpen die de lezer verwacht. Waarom begin je anders een boek met de quote: Good girls go to heaven, bad girls go everywhere else? 

Ook is de stout-test erg oppervlakkig. Je kunt alleen stout zijn als je met Jan en Alleman het bed hebt gedeeld. Van de buurman, tot de dokter, tot de leraar van school. Wát je doet en wáár je het doet, doet er totaal niet toe. Je bent pas stout als je zoveel mogelijk mannen hebt gehad. 

Verder komt het boek voor een groot deel over als reclame voor voornamelijk Marlies Dekkers. Er staat een fotoreportage in het boek met lingeriesetjes uit haar lijn. Een modereportage van je eigen lijn in een boek gaat mij te ver en komt over als bladvulling en reclame. 

Het boek had krachtiger en bondiger gekund. De verwachtingen waren te hoog gespannen en worden dan ook niet waargemaakt. Pluspunt aan het boek zijn de schitterende foto’s van Ron Tettero en de prachtige kwaliteit van het boek. Dikke glanzende pagina’s en een mooie uitklapbare kaft. Ook is het leuk dat de kinderen van Dekkers en Heleen van Royen, aan het woord komen en vertellen hoe zij over hun ‘stoute’ moeder denken. Dat geeft het boek toch een leuke afsluiter. 

Voor Stout waren de verwachtingen helaas te hoog gespannen. Het is leuk om als lezer een kijkje te krijgen in het leven van BNers, maar het gaat helaas niet over zaken die de lezer verwacht. Hoe interessant is de stamboom van Willeke Alberti nou helemaal?