Ooggetuigen

Olga, Frank, Peter, Victor en Nicole – vijf gewone mensen met gewone, rustige leventjes. Maar achter de vitrages van de keurigheid zindert en borrelt het van de frustraties, jaloezie, nijd, overspel en onvervulde verlangens. Frank zet het makelaarskantoor van hem en zijn brave compagnon Huib op het spel door met buurtgenoot Victor een smerig zakelijk een-tweetje aan te gaan. Victor is een patser die zijn hand niet omdraait voor onfrisse zaakjes, net zoals hij het niet zo nauw neemt met de huwelijkstrouw.

Victors zoon Lars lijkt pa’s amorele geaardheid met de paplepel ingegoten te hebben gekregen, en daar wordt zijn klasgenoot Ruben, de zoon van Olga en Frank, op een verschrikkelijke manier het slachtoffer van. Tot schade en schande van Peter, de schoolconciërge die op de hoogte is van de terreur die Lars en zijn vrienden op Ruben uitoefenen, maar die niet in staat lijkt er iets aan te doen. 

Ooggetuigen is een leuk en vermakelijk boek, al is het duidelijk te merken dat Slee gewend is om voor de jeugd te schrijven. Waar zij de jeugd kan bekoren met haar personages, lukt dit niet met de hoofdpersonen van Ooggetuigen. In het verhaal spelen vijf personen de hoofdrol en uiteraard hebben zij allen hun eigen problemen. Door de vele personages en verschillende verhaallijnen is Slee er niet in geslaagd de personages uit te diepen en tot leven te laten komen. 

Verder komt er in dit boek eenzelfde verhaallijn voor als in haar jeugdboek Your Choice: Hot or Not. Dit getuigt van weinig inspiratie en creativiteit. Ik had gehoopt en verwacht dat Slee toch een duidelijk onderscheid zou maken tussen haar jeugdboeken en boeken voor volwassenen. Ook is het verhaal behoorlijk simpel. Hierdoor vind ik het boek eerder geschikt voor tieners dan voor volwassenen. 

Slee heeft met Ooggetuigen vooral een vermakelijk boek geschreven. Geen hoogstandje maar ook absoluut geen boek om je bij te vervelen.