Muidhond

‘De mensen moesten hem niet, dat was altijd zo geweest. Maar de natuur nam hem zoals hij was.’ Nadat Jonathan bij gebrek aan bewijs is vrijgesproken van tbs, trekt hij weer in bij zijn oude, eenzame moeder, met het vaste voornemen een ander, beter mens te worden…

Muidhond heeft een heftig thema. Jonathan is vrijgesproken van het seksueel misbruiken van een jong meisje. Dit is zo ongeveer het ergste wat je als crimineel kunt doen en ik betrap mezelf erop dat ik direct vooroordelen heb. En dat zonder dat ik Jonathan ken of weet wat er waar is van zijn verhaal. Dit is meteen wat je aan het denken zet. Muidhond is fictie, maar ongetwijfeld zullen er veel oud tbs patiënten niet kunnen resocialiseren door de vooroordelen van een ander. Heftig… en toch zou ook ik, schuldig of onschuldig, liever niet hebben dat iemand als Jonathan bij mij in de straat zou wonen. Ik blijf mezelf continu de vraag stellen Wat is moreel verantwoord?

Jonathan heeft een moeizame relatie met zijn moeder, die inmiddels aardig op leeftijd is. Deze relatie is treffend op papier gezet door Schilperoord. Jonathan wil aan de verwachtingen van zijn moeder voldoen, maar probeert ook onder haar juk vandaan te komen. Zijn moeder steekt vooral haar kop in het zand, praat niet over de situatie en denkt dat een verhuizing de oplossing is. Af en toe is het pijnlijk stil tussen Jonathan en zijn moeder. Je kunt haast de klok horen tikken in haar woonkamer.

Muidhond bevat weinig dialogen, het zijn vooral de gedachten van Jonathan die op papier zijn gezet. Af en toe komt het daardoor wat beschouwend over.

Met de plot weet Schilperoord mij een dreun te verkopen… Heftig! Ze zet je aan het denken, je wordt gedwongen je eigen vooroordelen van tafel te vegen en de waarheid onder ogen te zien. Niets is wat het lijkt…