Bij de nachtelijke oversteek naar bevrijd gebied, in het laatste oorlogsjaar, raakt de veertienjarige Tin van Heel zijn vader kwijt. Een nacht en een dag en een avond blijft de jongen in de uiterwaard waken, turen, zoeken, maar zijn vader komt niet meer boven water. Als dertig jaar later, tijdens een Afrikaanse reis met zijn vrouw, het noodlot opnieuw dreigt, voelt hij dat de tijd gekomen is om alles recht te zetten. De onderwaterzwemmer is een spannende en aangrijpende roman over de onherstelbaarheid van verlies en schuld daarover. En over redding, die komt wanneer je haar niet verwacht – maar die, onder water, steeds met je is meegezwommen.
De onderwaterzwemmer maakte mij steeds nieuwsgieriger nadat het boek regelmatig genomineerd werd voor diverse prijzen. Overal zag ik lyrische berichten voorbij komen dus het werd tijd om het boek zelf ter hand te nemen.
Wat meteen opvalt bij aanvang van het verhaal is dat Thomese de tijd neemt om de situatie neer te zetten. Het verhaal begint met de overtocht waarin de hoofdpersoon zijn vader verliest. Deze gebeurtenis beslaat ettelijke bladzijden en zorgt ervoor dat het verhaal direct onder je huid gaat zitten. Het is beklemmend vanaf de eerste bladzijde. Het uitgebreid beschrijven van sommige gebeurtenissen is echt nodig om het verhaal volledig tot zijn recht te laten komen. Tevens maakt dit dat de lezer de hoofdpersoon goed leert kennen en zijn karakter mooi is uitgediept.
Het boek beslaat drie belangrijke periodes uit het leven van Tin: als kleine jongen die tijdens de overtocht zijn vader verliest, de reis met zijn vrouw, en zijn eigen sterfbed. Deze vertelling van verleden naar heden maakt dat de lezer inzicht krijgt in wat Tin de man maakt die hij vandaag de dag is. Ondanks dat hij geen sympathiek hoofdpersoon is, krijg je wel degelijk een soort van medelijden met hem.
De onderwaterzwemmer is een pakkend verhaal dat, met name door de schrijfstijl van Thomese, je bijblijft. Het is schrijnend om te zien hoe hard het leven voor sommigen van ons is…
Plaats een reactie