Moedervlekken

Otto Kadoke werkt als psychiater in een crisiscentrum: zijn specialiteit is suicide-preventie, hij dient mensen met een doodswens voor het leven te behouden. Wanneer hij op een dag bij zijn oude en hulpbehoevende moeder op bezoek gaat, doet een van de Nepalese verzorgsters de deur open, gehuld in slechts een handdoek. De psychiater, die zich altijd aan het protocol houdt, wordt overmand door gevoelens van liefde voor het meisje, met als gevolg dat hij de verzorging voor zijn moeder voortaan alleen dient te organiseren. Kadoke is kinderloos, van middelbare leeftijd, maar niet onaantrekkelijk voor artsen in opleiding: hij heeft er menig weten te verleiden. Na opnieuw een grensoverschrijdende ontmoeting, ditmaal met een suïcidale jonge vrouw, lopen het professionele en privéleven van Kadoke definitief in het honderd: zijn moeders huis wordt een ambulant crisiscentrum.

Arnon Grunberg is een van mijn favoriete auteurs en zijn hele oeuvre staat in mijn boekenkast. Ik rende dan ook meteen naar de winkel toen zijn nieuwste boek, Moedervlekken, verscheen. Helaas ben ik dit keer minder lyrisch dan ik normaal gesproken over de boeken van Grunberg ben.

In Moedervlekken staat het leven van psychiater Kadoke centraal. Hij heeft een moeizame relatie met zijn moeder en op zijn werk heeft hij het ook niet makkelijk. In de zorg moet alles in minder tijd, wat maakt dat Kadoke zelf grensoverschrijdend gaat werken. Door zijn onmacht gaan werk en privé volledig in elkaar over lopen en dat heeft ook zijn weerslag in de relatie met zijn moeder. De moeizame moeder zoon band is mooi beschreven. Kadoke gaat voor zijn moeder door het  vuur en doet alles om haar tevreden te stellen. Het lijkt of zij hem continu afwijst al heeft ze hem wel degelijk lief maar is haar manier van liefkozen hard.

Het boek is minder absurdistisch dan ik van Grunberg gewend ben, al bevat het nog veel elementen die niet snel in het dagelijks leven zouden gebeuren. Het verhaal is regelmatig wat over the top en Grunberg heeft duidelijk zijn creativiteit op het verhaal losgelaten. Het verhaal zet wel degelijk aan het denken, al zal het  me niet bijblijven zoals De man zonder ziekte dat bijvoorbeeld wel deed. Jaren later kan ik nog altijd niet over de plot uit… en dat zal mij bij Moedervlekken niet gebeuren.

Een prima roman, maar lezers die willen kennismaken met het oeuvre van Grunberg zou ik aanraden niet met zijn laatst verschenen titel te beginnen.