Don Tillman en Rosie Jarman zijn getrouwd en wonen in New York. Juist als Don wil vertellen dat Gene, zijn schuinsmarcherende beste vriend uit Australië komt, heeft Rosie nieuws: ze is zwanger. Op zijn geheel eigen wijze verwerft de autistische Don in no time alle kennis over vader worden. Maar zijn oude zwakheden komen weer boven en brengen hem in de problemen. Terwijl hij opgaat in het perfectioneren van alle praktische details, verliest hij zijn emoties totaal uit het oog. Hij dreigt Rosie kwijt te raken op het moment dat ze hem het hardste nodig heeft.
Het Rosie effect is de opvolger van het bejubelde Het Rosie project. Ik heb ook het eerste deel gelezen en eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik moest wennen aan de autistische Don. Ik vond Het Rosie project een vermakelijk boek, maar niet meer dan dat. Op het moment dat ik het boek weglegde, had ik moeite het weer op te pakken. Hoe anders is dat met de opvolger Het Rosie effect! Hoewel Het Rosie effect prima afzonderlijk is te lezen, raad ik wel aan te beginnen met het eerste deel. Dit om het verhaal compleet te hebben.
Het Rosie effect begint meteen zoals we gewend zijn van Don. Er vindt iets onverwachts plaats waardoor zijn schema niet meer klopt en hij in de war raakt. Heerlijk, de toon is gezet! Don en Rosie zijn inmiddels getrouwd en Rosie is zwanger. Don kan dit echter amper bevatten en weet niet wat hij met de situatie aan moet. De ongeboren baby wordt BUD gedoopt: baby under development. Ook tekent Don elke week de ongeboren baby op ware grootte op een badkamertegel in zijn werkkamer annex badkamer. Dit soort humor komt veelvuldig in het boek voor. Dit maakt dat je regelmatig met een glimlach het verhaal tot je neemt.
Het Rosie effect is weinig vernieuwd ten opzichte van zijn voorganger, maar toch wist het mij een stuk meer te boeien en plezieren. Ik vind dat dit Simsion in dit tweede deel minder in herhaling valt. In het eerste deel gingen Don en Rosie op zoek naar haar biologische vader en kwamen er zodoende veel mogelijke vaders voorbij. Op een gegeven moment begon ik mij daar wat aan te ergeren. Nu wist ik het wel. Ik vind dat het tweede deel wat meer afwisseling bevat en dat Simsion minder in herhaling valt. Wel is het plot voorspelbaar. De echte fans weten allang dat Rosie en Don niet uit elkaar zullen gaan. Ook slaat Simsion af en toe wat door in zijn fantasie. Dit gebeurt vooral wanneer Don, zonder dat hij het zelf doorheeft overigens, wordt aangezien voor terrorist in het vliegtuig. Mooie is dan wel weer dat Rosie nergens meer van opkijkt en dit heel normaal vindt allemaal. Dat maakt het toch weer hilarisch.
Simsion heeft een prettige en toegankelijke schrijfstijl. Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van Don en bevat behoorlijk wat dialogen. Je vliegt werkelijk door de hoofdstukken heen. De auteur heeft de verschillende karakters zeer goed weten neer te zetten. Vooral Don en Rosie worden goed getypeerd, al spreken ook Gene en Lydia tot de verbeelding.
Het Rosie effect heeft mij bijzonder verrast. Ik ben met een glimlach op mijn gezicht door de hoofdstukken heen gevlogen en kan niet wachten tot er een derde deel uitkomt!
Plaats een reactie