Historica Anna Bennett moet nodig werken aan haar proefschrift over de opvoeding van kinderen door de eeuwen heen. Ze heeft echter ook een peuter die nog geen nacht doorslaapt, een veeleisende zevenjarige zoon en ze is getrouwd met een bioloog die hen heeft meegenomen naar het afgelegen eiland Colsay om daar papegaaiduikers te tellen. Dan ontdekt Anna tijdens het tuinieren het skelet van een baby in de tuin van hun huis, en op de zolder vindt ze een stapel brieven die rond 1870 zijn geschreven door May, een jonge vroedvrouw die naar het eiland is gestuurd om de grote babysterfte tegen te gaan. Ze raakt meer en meer geobsedeerd door deze ontdekkingen en vraagt zich zelfs af of haar schoonfamilie meer weet over de overleden baby. Ondanks de tegenwerking die zij ervaart is Anna vastbesloten het mysterie van de overleden baby te ontrafelen.
Doorwaakte nachten is een verhaal dat vaak van de hak op de tak springt. Moss gebruikt vaak flashbacks waarvan de lezer pas aan het eind van het boek de bedoeling begrijpt. Ook worden de dialogen, die Anna dagelijks met haar peuter heeft, herhaaldelijk naar voren gebracht. Deze dialogen, in peutertaal gebracht, gaan constant over de rommel in huis, de stress van het gezeur van haar peuter en het ’s nachts bezig te zijn met haar kind. Dit geeft het verhaal weinig meerwaarde. Ondanks de interessante onderwerpen wordt het verhaal nergens spannend, wat je als lezer wel verwacht gezien de recensies van haar vorige boek. Voor mij zeker geen aanrader om nog meer boeken te lezen van deze schrijfster.
Plaats een reactie