Het belooft een mooie zomer te worden op Gotland, tot een man eerst vermist en vlak daarna vermoord teruggevonden wordt. Tijdens de middeleeuwse feestweek op het eiland valt er nog een dode. Het enige wat deze twee moorden ogenschijnlijk verbind, is een slangenbeet. Inspecteur Maria Wern neemt waar op Gotland en verneemt dat de lokale commissaris het onderzoek een bepaalde richting probeert op te sturen. Waarom doet hij dat? Met welke spoken uit het verleden probeert hij uit het reine te komen? Een bezoek aan zijn vrouw schept veel duidelijkheid.
Het eerste wat opvalt aan dit boek is dat je duidelijk kan merken dat de schrijfster haar geboortegrond Gotland heeft gebruikt als achtergrond voor haar boek. Dat was dus het eerste punt waar mijn verwarring begon, ik kon al die Zweedse plaatsjes maar moeilijk volgen. Vervolgens vond ik de karakters van de rechercheurs veel te weinig uitgediept waardoor ik niet echt een gevoel voor hen kreeg en er dus ook geen aantrekkingskracht van hun uitgaat.
Ook vond ik het verhaal niet echt spannend en aantrekkelijk, soms zelfs een beetje op het saaie en oppervlakkige af. Zodra Jansson in het boek gaat schrijven vanuit het oogpunt van de daders wordt ze zelfs een beetje filosofisch, iets wat je wel vaker ziet bij auteurs uit Zweden en Noorwegen, dat maakt het verhaal juist extra verwarrend en onsamenhangend. Ook kon ik dit boek met gemak opzij leggen, wat ik persoonlijk nooit een goed teken vind.
Kortom: als je in Gotland of omgeving geboren bent is dit wel een aardig boek. Maar als je in Nederland geboren ben: dan wens ik je veel succes, ik had er een zware dobber aan om het uit te lezen en dat zeg ik niet gauw.
Plaats een reactie