De claim

Clay Carters vooruitzichten als advocaat zijn niet bepaald rooskleurig te noemen. Als pro-Deoadvocaat krijgt hij al vijf jaar lang de ene na de andere hopeloze zaak te verwerken en zijn kansen om ooit nog bij een gerenommeerd kantoor roem te vergaren, nemen met de dag af. Maar bij toeval krijgt Clay een zaak toegewezen die de situatie compleet op zijn kop zet. Op klaarlichte dag schiet de twintigjarige drugsverslaafde Tequila Watson in koelen bloede Ramón ‘Pumpkin’ Pumphrey dood. Dat zijn cliënt schuldig is staat vast voor Clay, alleen is niet duidelijk waarom hij het heeft gedaan. Helemaal vreemd aan de zaak is dat Tequila dankzij een nieuw geneesmiddel al ruim honderd dagen clean was. Dit geneesmiddel is echter nog niet officieel erkend, vanwege een nadelige bijwerking…

Zoals we gewend zijn van Grisham leest ook dit boek heerlijk snel weg. Spannend is het boek niet, maar toch weet het de lezer aan het boek gekluisterd te houden. Voor de echte fans van Grisham zal ook deze thriller niet teleurstellen. Toch geeft de achterflap van het boek niet goed de eigenlijke inhoud van het verhaal weer. Het komt over of het hele verhaal de zaak Watson beslaat en dat is absoluut niet het geval. Watson is slechts de aanleiding tot een reeks gebeurtenissen die het leven van Carter compleet op zijn kop zetten. Deze gebeurtenissen kan de doorgewinterde fan van Grisham al ruimschoots van te voren aan zien komen. Het verhaal is wat voorspelbaar en het is al snel duidelijk dat het voornamelijk draait om een jonge advocaat met plotseling succes, waardoor het geld en de roem hem naar het hoofd stijgen.

Dat is meteen een onderdeel van het boek waar Grisham een punt laat liggen. De persoonlijke ontwikkeling van Carter komt weinig aan bod. Het draait voornamelijk om het luxueuze leven waar hij plots in terecht komt en steeds verder in wordt gezogen. Het gaat voornamelijk om de zakelijke kant, waardoor de persoonlijkheid van Carter wat naar de achtergrond wordt gedrukt. Toch heeft Grisham wel de juiste balans weten te behouden tussen de advocatuur en de persoonlijke ontwikkeling van Carter. Wel blijft Carter een wat koel en afstandelijk persoon, waardoor de lezer weinig sympathie voor hem op kan wekken.