Britt heeft het eindelijk weer goed voor elkaar. Ze gaat met Dave, de knapste en liefste jongen van de school, met wie ze ook een hoofdrol speelt in een nieuwe bioscoopfilm. En de band Crazy Ontbijtkoek, waarvan zij de manager is, begint succes te hebben. Oké, haar vader staat op het punt om naar Japan te emigreren, haar moeder is meer dan ooit verliefd op Blok Geitensok, de grootste loserleraar ever, en er doen gemene roddels de ronde over Noah, met rampzalige gevolgen voor Crazy Ontbijtkoek. En wat doet de superknappe Melanie de hele tijd in de buurt van Dave? Voor Britt het weet, zit ze tot over haar oren in de problemen.
Carry Slee heeft het weer helemaal voor elkaar: een vlot verhaal, leuke karakters en een originele verhaallijn. Ook de manier waarop de grappige blogs van Britt, met daarin haar testjes voor de lezers, door het verhaal heen worden geweven, doet erg leuk aan. Echt van deze tijd. Slee weet ook heel goed voor welke doelgroep ze schrijft, en dit boek staat dan ook weer als een huis.
Natuurlijk is Britt nog een beetje naïef, en lijken de problemen groter dan dat ze in werkelijkheid zijn, maar ja, we zijn allemaal pubers geweest en voor een hoop van ons leken onze problemen ook torenhoog en onoverkoombaar, terwijl je er achteraf gezien er alleen nog maar hard om kunnen lachen. Dat maakt de boeken van Slee ook zo leuk voor de wat oudere jongeren onder ons, en je herkent er een hoop van vroeger in terug.
De schrijfstijl is natuurlijk prima te noemen, en het verhaal zelf is krachtig met voldoende verschillende onderwerpen. Voor je het weet heb je hem weer uit. Carry Slee begrijpt helemaal hoe het werkt.
Plaats een reactie