Naakt en volkomen hulpeloos ligt Charlotte van den Broecke na een ongelukkige val op de koude vloer van haar badkamer. De dagen en nachten die volgen zijn een verschrikking, en ze is ervan overtuigd dat dit haar dood betekent. Dan krijgt ze hulp uit onverwachte hoek.
Charlotte overleeft het ongeluk, maar na maanden van herstel is ze haarredders niet dankbaar. Integendeel. Wraakgevoelens worden een obsessie, en ze bedenkt een even simpel als doeltreffend plan. Wanneer bij de politie aangifte wordt gedaan van vermissing, neemt inspecteur Vegter de zaak aanvankelijk niet serieus.
Vegter en Talsma kennen we van de eerdere boeken van Dijkzeul. En nu zijn ze terug en hoe. Allebei met hun rugzakje op aan verdriet en melancholie over hun overleden echtgenotes gaan ze aan de slag. Vegter heeft inmiddels een nieuwe liefde en dit speelt mee op de achtergrond. Wat ons doet verlangen naar meer om te weten hoe het verder gaat met deze twee.
Als padden schreeuwen is een spannend opgezet verhaal en met de verschillende karakters die erin voorkomen is het een leuke mengelmoes van gebeurtenissen. En toch klopt het het allemaal. Alles komt tezamen. Het plot is ingenieus, maar toch had hoofdpersoon Charlotte wel iets meer diepgang mogen krijgen. Deze vrouw heeft zoveel meegemaakt dat het logisch is dat ze zo verknipt is, al blijven hier nog wel vraagtekens staan….Ook kun je niet veel sympathie opbrengen voor de “slachtoffers”. Dit zijn zeker geen lieverdjes. Maar naarmate het verhaal vordert gebeurd dit alsnog en dat is knap van Dijkzeul. Als padden schreeuwen is een fijne thriller, niet meer en niet minder.
Plaats een reactie