Wanneer de moeder van Alan Parker een hartaanval krijgt en ze in het ziekenhuis wordt opgenomen, lift de eenentwintigjarige Alan naar Maine om bij haar te komen. Al snel wordt hij opgepikt door een gruwelijk oude man. Na deze lift komt hij op een mistig kerkhof terecht, waar hij een nieuwe grafsteen ziet. Als Alan besluit om weer verder te gaan wordt hij wederom opgepikt, ditmaal door een man met een vreselijk onaangename lichaamsgeur, die dezelfde naam heeft als op de nieuwe grafsteen. Het blijkt om een dode chauffeur te gaan die Alan dwingt een verschrikkelijke keuze te maken.
Het verhaal komt eigenlijk pas goed op dreef als Alan zijn keuze moet maken. Ondanks dat deze keuze pas halverwege het boek aan bod komt, blijft het eerste deel van het verhaal intrigerend genoeg om verder te lezen.
In dit boek gebruikt King een voor hem ongebruikelijke spanningsopbouw, waar de trouwe fans zeker aan zullen moeten wennen. Anders is niet noodzakelijk beter of slechter, maar als je King zijn originele stijl gewent bent dan is het even aanpassen. Deze schrijfstijl heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat dit boekje eerder een kort verhaal is dan een novelle en dat het daarom waarschijnlijk om een andere stijl vroeg. Verder heeft het boek een redelijk groot lettertype waardoor het vlot wegleest.
De vormgeving van het boek had beter gekund. Naast het grote lettertype zijn de weinige paginas dat het boek bevat ook nog eens klein. Dat maakt dat je dit boek in een anderhalf uur uit kunt lezen.
Stephen King schreef dit verhaal vlak na zijn eigen auto-ongeluk. Het is oorspronkelijk uitgegeven als e-boek onder de titel Riding the bullet en is in Amerika niet verkrijgbaar in gedrukte vorm. Het is niet verbazingwekkend te noemen deze digitale versie het populairste en meest gelezen e-boek is.
Plaats een reactie