Op de grond, half onder de gedekte tafel waarop een grote schaal soesjes stond, lag een vrouw. Ze droeg een badjas en lag op haar buik in een enorme plas bloed. Ze was naar voren gekropen, vermoedelijk weg van haar aanvaller. De bal van haar voet en haar tenen waren rood. Haar hielen en kuiten waren maagdelijk schoon. Op de ontbijttafel lag een met bloed besmeurd keukenmes, naast de pot jam, keurig recht, alsof het met grote zorg op precies die plaats was neergelegd waar het hoort.
Vrij zwemmen is het verhaal van Jacob en Alma, die allebei langzaam de grip op hun omgeving verliezen. Een verhaal over de gruwelijke keuzes die mensen kunnen maken als ze tegen hun grenzen aanlopen en hun wereld kantelt.
Een boekje van 62 bladzijden met een behoorlijk depressief makend verhaal. Ik heb er dan ook niet veel plezier uit kunnen halen toen ik dit kleine boekje las. Soms kom je zo’n verhaaltje tegen in een verzamelboek en dan kan het een prima tegengewicht zijn voor de andere, eventuele grappige, verhaaltjes die daar dan in staan, maar zo in z’n eentje gaf het mij geen prettig leesgevoel. Neemt niet weg dat het wel makkelijk weg leest en dat het goed is geschreven, compleet met een ironisch einde. Het was mij alleen een te pessimistisch verhaal, er zit geen greintje vreugde in.
Plaats een reactie