Christine wordt ’s ochtends wakker in een vreemd bed, in een vreemd huis, naast een man die ze niet kent. Ze herinnert zich niets van wat er die nacht is gebeurd en besluit snel haar kleren aan te trekken en naar huis te gaan. Maar dan ziet ze zichzelf in de spiegel. Christine herkent zichzelf niet: ze is veel ouder dan ze dacht. De man vertelt haar dat hij Ben heet en dat ze al tweeëntwintig jaar getrouwd zijn. Dat ze in haar eigen huis is. En dat haar geheugen jaren geleden is aangetast door een ernstig ongeluk. Elke nacht als Christine gaat slapen worden haar herinneringen gewist. Elke ochtend opnieuw moet iemand haar vertellen wie ze is. Christine is volledig afhankelijk van Ben. Maar als ze op advies van haar dokter een dagboek gaat bijhouden, ontdekt ze dat Ben haar lang niet alles vertelt.
Zoek ‘page turner’ op in het woordenboek en daar zal staan het debuut van S.J. Watson Voor ik ga slapen. Elke nacht als hoofdpersoon Christine slaapt worden haar herinneringen gewist. Elke ochtend opnieuw moet iemand haar vertellen wie ze is. Die iemand is een man die zegt dat ze getrouwd zijn. Stel je voor dat je elke ochtend wakker wordt met de vragen; wie ben ik, waar ben ik, wat is mijn pincode?
Watson bouwt de spanning op een uiterst geloofwaardige manier op. Door zijn uiterst gedetailleerde en geloofwaardige beschrijvingen van het uiterlijk en karakter van de personages, vorm je binnen no time een zo duidelijk beeld van ze alsof ze in levende lijve voor je staan. En juist door dit talent van Watson word je compleet op het verkeerde been gezet. Als lezer denk je absoluut overtuigd te zijn van wie ‘the bad guy’ is, dat de uiteindelijke ontknoping inslaat als een bom.
Plaats een reactie