Reis naar het einde van de wereld

Joel Gustafson is vijftien jaar en vindt dat hij lang genoeg op school heeft gezeten: hij wil naar zee, het liefst samen met zijn vader Samuel, die ooit zeeman was. Op een dag krijgt Joel het adres van zijn moeder Jenny in handen, die hij al sinds zijn vierde niet meer heeft gezien. Zij blijkt in Stockholm te wonen en Joel besluit bij haar op bezoek te gaan. Zijn vader gaat, met tegenzin, met hem mee.
Nadat hij zijn moeder bezocht heeft, monstert Joel als jongste matroos aan op een schip. Samuel wil niet mee, en vertrekt weer naar huis. Joel staat voor het eerst in zijn leven helemaal alleen voor.
Dan hoort Joel dat Samuel ziek is en niet lang meer te leven heeft…

Dit is het vierde deel van de serie jeugdboeken over Joel en zijn vader Samuel. Elk deel behandelt een gedeelte uit het nog jonge leven van Joel. Zijn vader Samuel is houthakker maar was ooit een zeeman. Zijn moeder heeft hem op jonge leeftijd verlaten. Zijn moeder pakte gewoon haar koffers en trok op een dag de deur achter haar dicht. Zelfs zijn vader Samuel weet niet waarom. Sindsdien moeten ze het met z’n tweetjes zien te redden.
In dit vierde deel is Joel vijftien jaar en bijna klaar met school. Na al die jaren de verhalen van zijn vader over zijn zeereizen gehoord te hebben, wil Joel nog maar één ding en dat is zeeman worden.

Dit boek is een gemakkelijk leesbare stijl geschreven. Soms in zo’n gemakkelijk stijl dat ik mij afvraag voor welke leeftijd dit boek nou bedoeld is. Maar af en toe zijn er stukjes in dit boek waardoor duidelijk wordt voor welke doelgroep dit boek nu is. Zo gaat Joel als matroos, op een geven moment in het verhaal, naar de wallen in Amsterdam voor enig vertier. Maar daar dit boek zich afspeelt in een grijs verleden klopt dit wel: mensen waren toen eerder volwassen en aan het werk. Als je dus toen als zeeman naar de hoeren ging was dat een geaccepteerd iets.

Joel zweeft in dit boek tussen kind zijn en volwassen worden, Mankell heeft dat goed weten neer te zetten. Je merkt in dit verhaal dat als Joel doorheeft dat zijn vader stervende is, de volwassenheid het laatste zetje krijgt. Hij realiseert zich dat zijn leven, zoals hij dat heeft gekend. Over is. Ik vind dit alleen wel een somber boekje, maar daar dit al het vierde deel is, denk ik dat ook dit deel wel weer gretig aftrek zal vinden onder de jeugd.