Nachtronde

Wanneer in de Lowlander Kliniek in Göteborg de stroom uitvalt, sterft er een patiënt en wordt de verpleegster die over hem waakte gewurgd terug gevonden. De volgende dag blijkt nog een andere verpleegster verdwenen te zijn. Aangezien moorden in het ziekenhuis milieu zeer nadelig zijn, haasten Irene Huss en haar team ter plaatse. De getuigenis van een dienstdoende zuster werpt een nieuw licht op de zaak, ze zegt immers dat ze in de bewuste rampnacht zuster Tekla heeft gezien, de zuster die ruim vijftig jaar geleden zelfmoord pleegde…

Irene heeft het hartstikke leuk op haar werk, het is alleen wel werk wat haar vaak privé ook in haar greep houdt. De moorden gaan haar niet in de koude kleren zitten.

Als er een moord wordt gepleegd in het ziekenhuis, is de angst onder de verpleegkundigen zeer voelbaar. Tursten heeft mooi beschreven hoe de spanning op de werkvloer toeneemt en de stress bij sommige werknemers toeslaat. Een geest kan toch niet een moord gepleegd hebben? Ook al gaan er jaren lang verhalen de ronde over de spokende zuster Tekla. Het is een legende in het dorp.

Tursten heeft in grote lijnen een mooi verhaal neergezet, toch is het niet spannend te noemen. We volgen Irene in het onderzoek, we zien hoe ze worstelt om carrière en privé gescheiden te houden wat niet altijd makkelijk is met een jonge tweeling. Het verhaal leest niet vlot door en het plot is te voorspellend en vooral niet verrassend. Een boek om in de trein te lezen, bijster spannend is het niet, wel vermakelijk.