Midwinterbloed

Linköping, Zuid –Zweden. Het is februari, 35 graden onder nul en de stad ligt onder een dikke laag sneeuw. Commissaris Malin Fors en haar collega Zeke Martinsson krijgen een melding van een moord. Op een verlaten akker hangt aan een eik het 150 kilo zware, naakte lichaam van een gruwelijk verminkte man. De man wordt geïdentificeerd als Bengt Andersson, een eenzame zonderling. Alles lijkt op een heidens ritueel: het midwinteroffer. De Vikingen offerden aan de goden door mensen of dieren in een boom te hangen om boete te doen en hun eigen bloed rein te maken. Maar wie had kwaad bloed/ en waarom moest juist Bengt Andersson worden geofferd? Het onderzoek leidt Fors en Martinsson naar de familie van Bengt, een familie waarin ieder zijn rol speelt – koste wat kost.

De personages in dit boek zijn goed uitgewerkt. Zoals daar zijn: Fors Malin, een vrouwelijke, gescheiden commissaris, met een opgroeiende tienerdochter. Zeke Martinsson, die in zijn vrije tijd in een koor zingt. En de familie van Bengt, het gezin Murvall, die zich aan de rand van de samenleving bevindt.

Dit boek wordt op de kaft aangeduid als ‘literaire’ thriller. Na het lezen van dit boek mocht wat mij betreft het woord ‘literair’ worden vervangen voor ‘psychologisch geneuzel’. De ‘literaire’ stukjes in dit boek zorgen ervoor dat het, toch wel goede en interessante verhaal , enorm wordt opgehouden. Daardoor gaat het verhaal pas halverwege het boek echt van start. Ik had het gevoel dat de winters in Zweden echt te lang zijn, zodat deze Zweedse auteur veel te veel tijd had om al die lege blaadjes te vullen. Echter is het wel een spannend verhaal, en zijn de karakters goed uitgewerkt. Als je dus in staat bent om snel over deze ‘literaire’ stukjes heen te lezen, is het boek best wel te verteren. Ook is het hoe-wat en waarom vraagstuk goed in dit boek verwerkt, misschien wel dankzij die lange winters!