Glashard

Glashard is na Bloedlijn het tweede deel in een serie bloedstollende en keiharde psychothrillers van Corine Hartman. Jessia Haider heeft na de moord op haar zoon de zin van het leven hervonden door toe te treden tot Saligia – een geheim elitekorps dat ingrijpt waar justitie faalt. Eindelijk kan ze eigenhandig en definitief afrekenen met het tuig dat door de mazen van de wet glipt. En de Antwerpse diamantair Bram Salomons is haar eerste doelwit. In dit tweede deel gaat Jessy naar Zimbabwe. Als kersverse minnares van Bram Salomons reist ze met hem mee naar dit verscheurde land, met de geheime opdracht het netwerk van zijn illegale handel in bloeddiamanten op te rollen. Salomons vindt zichzelf een weldoener: hij stimuleert de economie en gunt enkele inwoners de kans op een nieuw, beter leven in het Westen. Maar de werkelijkheid is anders…

Glashard is het vervolg op Bloedlijn, de reeks met rechercheur Jessica Haider in de hoofdrol. Dit tweede deel is prima te begrijpen zonder het eerste deel gelezen te hebben. Zoals de trouwe fanbase inmiddels weet, sloot Bloedlijn met een behoorlijk shockeffect af. Vol verwachting keek ik dan ook uit naar deze titel en Hartman heeft zeker niet teleurgesteld.

In Glashard volgen we Haider in haar zoektocht naar illegale diamantsmokkel. Het is voor haar een belangrijke opdracht. Als ze deze missie goed volbrengt, dan hoort ze officieel bij het geheime gezelschap Saligia. Ze is zich er volledig van bewust dat ze haar leven met deze missie op het spel zet. Naast deze gevaarlijke opdracht worstelt Haider ook met haar persoonlijke leven, haar zus en ernstig zieke vader, en moet ze alle ballen in de lucht zien te houden op haar werk. En dat allemaal zonder achterdocht te wekken…

Het verhaal bevat een behoorlijke vaart en Hartman schuwt vechten, kogels en martelingen niet. Alles komt aan bod. Op het moment dat Haider haar werkplaats inloopt, gaan bij de lezer de haren recht overeind staan. Dan weet je al wat eraan zit te komen… Knap van Hartman dat je, ondanks dat Haider helemaal geen lieverdje is  en mensen afknalt of het een lieve lust is, toch hoopt dat ze er mee wegkomt en haar missies weet te volbrengen. En dat terwijl de hoofdpersoon hard en helemaal niet warm overkomt.

Verder is het plot huiveringwekkend en griezelig. Onvoorstelbaar wat Hartman nu weer heeft bedacht om op papier te zetten. Ze wordt on-Nederlands goed genoemd en ik kan het hier alleen maar hartgrondig mee eens zijn. Kom maar op met deel drie. Wat een auteur!