De zoutroute begint in Londen, in het hier en nu. Na de dood van haar vader vindt Isobel een oud zilveren amulet, gevouwen in een krantenartikel over een vroegere Sahara-koningin. Geplaagd door akelige herinneringen uit haar vroege jeugd, besluit ze op vakantie naar Marokko te gaan, op zoek naar haar identiteit.
Dan neemt het boek de lezer mee naar een jaar of dertig geleden, naar het nomadenvolk dat rechtstreeks afstamt van de legendarische eerste koningin van de Touareg. Eén van hen, een jonge vrouw genaamd Mariata, wordt gedwongen te trouwen met een slager in Zuid-Marokko; ze ontvlucht haar lot echter en reist in haar eentje de Sahara door.
De zoutroute is een betoverend verhaal over twee jonge vrouwen die zich, beiden in een andere tijd, in de woestijn van Marokko bevinden. De gekoesterde amulet van Mariata – die Isobel erft van haar vader – staat centraal in het verhaal. Het bezit beschermende krachten en werkt als talisman voor wie hem draagt.
Mooi zijn de eeuwenoude tradities van de Toeareg en hun sterke geloof in magie en geesten. Jane Johnson heeft hier veel moeite gedaan om dit detaillistisch weer te geven. Ook de zware tocht die Mariata door de woestijn maakt is erg realistisch. Je leeft met haar mee en hoopt dat ze haar kindje op een veilige plaats ter wereld kan brengen. De gebeurtenissen van Mariata en van Isobel wisselen elkaar af, wat het boek interessant maakt. Vooral het einde is verrassend. Een prachtig boek om te lezen.
Plaats een reactie