Op een dag bekent de tienjarige Simon een moord aan advocaat Robert Stern een moord die hij vijf jaar voor zijn geboorte pleegde. Stern staat voor een raadsel. Zijn verbazing slaat echter om in ontzetting als hij in de kelder die Simon hem beschreven heeft inderdaad de stoffelijke resten van een mens aantreft. Deze vondst is slechts het begin van een bizar avontuur. In zijn brievenbus vindt Stern een dvd met beelden van een tienjarig jongetje dat sprekend lijkt op zijn zoontje Felix, die kort na zijn geboorte is overleden. De voice-over op de dvd beveelt Stern om binnen een week alle moorden waarover Simon vertelt na te trekken, zonder de politie in te schakelen. Voldoet hij aan deze eis, dan zal hij Stern in contact brengen met Felix.
Hiermee begint een gruweltocht door de schimmige onderwereld van Berlijn. Er komen smerige zaken aan het daglicht, zaken die Stern ondanks al zijn beroepservaring nooit voor mogelijk had gehouden. Wat is er destijds precies gebeurd op de kinderafdeling van het ziekenhuis waar Felix stierf?
Ook De wreker is een kenmerkend boek voor Fitzek, evenals zijn voorgangers De therapie en De gijzeling. Veel onverklaarbare gebeurtenissen volgen elkaar op, waar geen touw aan vast te knopen lijkt te zijn, en pas bij het plot worden de puzzelstukjes in elkaar gelegd. Het verhaal werkt met genoeg spanning naar het plot toe. Ook ditmaal zit het verhaal zo ingenieus in elkaar dat het onmogelijk voor de lezer is om te weten hoe het verhaal in elkaar steekt.
Het boek bevat vele korte en krachtige hoofdstukken wat ervoor zorgt dat het boek maar lastig weg te leggen is. Nog een hoofdstuk, en nog een, en nog een … Voor je het weet bevind je je in het spannende plot. Dat het plot niet helemaal waterdicht is, doet geen afbreuk aan het verhaal. Ook ditmaal valt je mond open, het is ongelooflijk wat Fitzek uit zijn pen weet te krijgen. De meest onmogelijke plotwendingen en toch klopt alles aan het eind van het verhaal.
Fitzek wordt een heel grote. Hij is geniaal in de thriller met psychologische twist en weet de lezer niet alleen in het ongewisse te laten, maar ook op het puntje van zijn stoel te laten zitten. Knap staaltje schrijfwerk!
Plaats een reactie