Nani leidde een volmaakt leven, maar een faux pas heeft alles op scherp gezet. Om haar gezin in kalmer vaarwater te brengen boekt ze voor zichzelf een reis naar Panama. Daar, diep in de jungle, neemt ze een tweede verkeerde beslissing die haar bijna het leven kost. Ze heeft de moed al opgegeven als ze toch nog gered wordt en bij een indianenstam terechtkomt. Zonder geld, telefoons, ijskasten en stress leiden de indianen een leven dat in groot contrast staat met het Amsterdamse leven dat Nani kent. Met vallen en opstaan maakt ze zich de gebruiken van de stam eigen en leert ze wat geduld is, maar ook waarom ze niet in de schemering in de rivier moet gaan zwemmen. De enige die niet blij is met haar komst is de sjamaan van het dorp. In zijn jeugd werd hij meegenomen door de missionarissen en hij weet waartoe de `witte mensen in staat zijn. Terwijl Nani geleidelijk zijn vertrouwen wint, dient een nieuwe bedreiging zich aan: de beschaving rukt op, in de vorm van ambtenaren en bulldozers. Voor Nani tijd om te beslissen waar ze thuishoort en wat werkelijk de moeite waard is om voor te vechten.
De wilden is de eerste roman van de hand van Marion Pauw. Met haar thrillers ben ik goed bekend en deze bevallen mij goed, dus ik was benieuwd naar haar eerste roman. Gelukkig kan ik concluderen dat deze kennismaking zeker niet tegen is gevallen!
De wilden speelt zich voornamelijk af in de bush van Panama. Een interessante en niet alledaagse setting. De Westerse Nani komt bij een inheemse indianenstam terecht en moet hier zien te overleven. Haar normen en waarden zijn totaal anders dan die van de stam en het is lastig aanpassen. De hele setting in de bush is ontzettend levendig beschreven. Je ziet daadwerkelijk de huisjes staan en de indianen zichzelf wassen in de rivier. Ook het typische stamhoofd kan niet ontbreken in dit verhaal en is een leuke toevoeging. Helemaal wanneer hij en Nani niet met maar ook niet zonder elkaar lijken te kunnen…
Terwijl Nani bij de indianenstam verblijft, moet haar gezin zich zien te redden in Nederland. Door tijdelijk weg te gaan lossen de problemen zich echter niet op, en Pauw heeft de gezinssituaties en strubbelingen treffend en realistisch beschreven. De lezer snapt Nani haar standpunt, maar kan zich ook goed inleven in het standpunt van haar gezin. Daarbij komt Nani af en toe over als de typische Westerling die het allemaal wel weet en de indianenstam ‘ even’ komt vertellen hoe het moet. Al snel moet zij toegeven ook niet alle waarheid in pacht te hebben en komt daarmee wat menselijker over op de lezer.
Door de pakkende schrijftstijl en korte hoofstukken lees je het boek snel uit. Daarbij weet de auteur juist te doseren waar in detail te treden en waar alleen de grote lijnen te vertellen. Dit maakt dat het verhaal nooit zijn vaart verliest. Net als bij haar thrillers weet Pauw een bepaalde trigger toe te voegen waardoor je toch door wilt blijven lezen.
Als laatste punt wil ik toch nog even de kleurrijke en aansprekende cover noemen!
Na het lezen van De wilden ben ik zeker benieuwd naar meerdere romans van de hand van Pauw.
Plaats een reactie