Jessica Fontaine vindt zichzelf niet raar. Ze ziet de wereld alleen vanuit een ander perspectief. Voor haar is de wereld een onbegrijpelijke en soms zelfs angstwekkende plek. Als kind is ze alleen tevreden wanneer ze piano kan spelen of rond kan lopen in de lege ruimtes van het vervallen buitenhuis van haar ouders.
Vijfentwintig jaar later is Jessica gescheiden, woont ze samen met haar volwassen zoon en blijft ze behoefte hebben aan fysieke en emotionele ruimte. Als haar gewelddadige ex-man weer verschijnt, verandert dat haar huidige leven, maar ook haar herinneringen aan het verleden.
De taal van anderen is een psychologische roman die je meeneemt in het leven van mensen die net even iets anders zijn. Hoofdpersoon Jessica heeft zo haar eigen manier om naar de wereld te kijken en heeft de grootste moeite om te gaan met haar opdringerige ex-man die zich langzaam weer in haar leven probeert te wurmen. De communicatie tussen Jessica en haar zoon Joel blijkt een groot probleem te zijn, hij vertelt nooit iets en ze maakt zich dan ook zorgen over zijn toekomst. Dan is er nog Harriet, Jessica’s zus die naar het buitenland is vertrokken en plotseling weer terug is. Ze besluiten voor het laatst een feest te geven in hun ouderlijk huis voordat hun ouders verhuizen. Bij de voorbereidingen van dit feest komt Jessica oog in oog met een bekende uit het verleden die volgens haar van grote betekenis is geweest waardoor zij de persoon is die ze nu is.
Gelukkig heeft Jessica een goede vriendin Mary die haar helpt de gebeurtenissen te relativeren. Zij brengt balans in Jessicas leven en samen delen ze hun passie voor de piano. Deze gedrevenheid voor muziek uit zich in het boek door het gebruik van muziektermen. Ook zijn enkele hoofdpersonen geniaal in het bespelen van muzikale instrumenten.
Het boek neemt je vaak terug in het verleden zodat je als lezer begrijpt wat voor jeugd Jessica heeft gehad. Je leert waarom zij zich zo gedraagt zoals ze doet. Jessica maakt namelijk meer dan eens momenten mee in haar leven waarbij ik erg verbaasd was over haar reactie. Ten koste van zichzelf blijft ze maar toegeven aan mensen die haar aandacht en liefde niet waarderen, zo lijkt het althans. Wie de verwachting heeft dat dit boek het syndroom van Asperger in alle geuren en kleuren beschrijft heeft het mis. Pas aan het eind van het verhaal blijkt wie hier al een heel leven lang mee worstelt. Desondanks is het boek zeer de moeite waard.
Plaats een reactie