De mannentester

Victoria is een 27-jarige femme fatale met een uniek beroep. Ze is mannentester. Ze laat zich inhuren door vrouwen om hun geliefde op de proef te stellen. De ongenaakbare Victoria kent geen scrupules, werkt professioneel en doelgericht. Ze reist van Sevilla naar Londen, van Milaan naar New York, waar ze even gemakkelijk van naam als van uiterlijk wisselt. Geen man is veilig voor haar. In haar gedrevenheid om ontrouw aan de kaak te stellen past ze duistere methodes toe…

Helaas een volkomen ongeloofwaardig en onrealistisch verhaal. Victoria gaat als mannentester wel erg ver: naakt voor iedereen en sex met jan en allemaal. Het maakt haar niet uit als de rekening maar betaalt wordt. Een trio met haar vrouwelijke opdrachtgever? Geen enkel probleem voor Victoria, alles is mogelijk. Hierdoor kun je je als lezer maar moeilijk verplaatsen in de hoofdpersoon en is er al helemaal geen sprake van sympathie voor haar.

In het leven van Victoria zijn, buiten haar werk, geen mannen. Volgens haar zijn alle mannen robots. Een robot neemt dan ook een centrale plaats in het verhaal in. Victoria raakt er zelfs door geobsedeerd en weet een ontzettend dure robotkop te stelen. Het waarom is echter totaal ongeloofwaardig en komt niet op de lezer over. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die zich in kunnen leven in de gevoelens en gedachtegang van Victoria.

Na verloop van tijd komt er dan toch een man in haar leven, Fintan, een leeuwenverzorger in een dierentuin. Al snel blijkt haar moeder een relatie met hem te hebben. Voor Victoria het bewijs dat inderdaad geen enkele man deugd. Fintan verzorgt een klein jong leeuwtje dat hij met de hand heeft grootgebracht. Dit doet meteen denken aan de situatie met Knut uit een Duitse dierentuin.

Wat echter van knap is van Van Royen, is dat het verhaal toch vlot weg leest en ik wederom weer benieuwd naar haar volgende boek. Ik hoop alleen wel dat ze dan de geloofwaardigheid in haar verhalen terug brengt. Nu zijn het de robots en Knut-taferelen, in een vorig boek waren het dwergen. Ik hoop dat Van Royen wat meer terug gaat naar de stijl en het soort verhalen van haar eerste boeken. Die waren met recht interessant, boeiend en soms zelfs schokkend. Iets was ik in De mannentester nog wel eens gemist heb.

De Mannentester is eigenlijk een allegaartje van allerlei losse verhalen. Nergens goed uitgewerkt, nergens geloofwaardig en nergens sympathie voor hoofdpersoon Victoria. Zonde!