Wanneer de eigenzinnige Flavia de Luce op het lijk van een man stuit, schrikt ze, maar ze is ook opgetogen. Deze situatie vraagt om haar uitmuntende speurderskwaliteiten. De onvermoeibaar nieuwsgierige Flavia ontdekt aanwijzingen over de bizarre moord die de politie over het hoofd ziet. Ze legt een mysterie uit het verleden bloot, lost de raadsels rond de verdwijning van een baby op, en ondervindt dat leugens slecht zijn voor haar bestwil.
De kunst van het liegen is het derde deel met Flavia de Luce in de hoofdrol. Flavia heeft een beetje mijn hart gestolen, ik ben van het meisje gaan houden. Ook in dit deel is ze onverminderd brutaal en eigenwijs. Ze trekt zich niets aan van wat de politie vindt en heeft nog altijd mot met haar twee zusjes. Wanneer haar zusjes haar bang weten te maken, zie je dat Flavia eigenlijk nog maar een elfjarig meisje is die niet alle wijsheid in pacht heeft, ook al denkt ze daar zelf anders over. Flavia is een irritante betweter, vreselijk eigenwijs en draaft in alles haar zin door. Des te knapper van de auteur dat hij er toch voor zorgt dat je Flavia in je hart sluit.
Ook in dit deel wordt Flavia betrokken bij een moord, maar het boek begint met een poging tot doodslag op een zigeuner. Al snel komt er een bijdehand familielid op de proppen en dat zet Flavia op scherp. Interessante gebeurtenissen volgen, deels in het landhuis van Flavia haar vader en deels in het dorp. Flavia stuit op vele geheimen.
Hoewel het boek zeker vermakelijk is en Flavia haar ouderwetse zelf is, had ik toch af en toe moeite het boek weer op te pakken. Als je het eenmaal weglegt lijkt het wel ‘uit het oog uit het hart’. Maar wanneer ik het boek daadwerkelijk uit heb, begrijp ik niet waarom ik het zo lang heb laten liggen. Toch kijk in onverminderd uit naar het vierde deel in deze reeks!
Plaats een reactie