Kun je een relatie hebben met iemand die zich niet herinnert je ooit eerder ontmoet te hebben, terwijl je hem elke dag ziet? Hij is een briljante wiskundeprofessor met een merkwaardig probleem. Sinds een traumatisch ongeluk leeft hij met een kortetermijngeheugen van slechts tachtig minuten. Zij is een gevoelige maar scherpzinnige jonge huishoudster met een tienjarige zoon, ingehuurd om voor hem te zorgen.
Elke ochtend, als de professor en de huishoudster opnieuw kennismaken, bloeit er een vreemde, prachtige relatie tussen hen op. De professor mag dan niet meer weten wat hij als ontbijt at, zijn geest is nog steeds vol van elegante vergelijkingen uit het verleden. Hij ontwikkelt slimme wiskundige raadsels – gebaseerd op haar schoenmaat of haar verjaardag – en de getallen, in al hun sprekende orde, onthullen een poëtische wereld aan zowel de huishoudster als de tienjarige jongen die hem adoreert. Met elke nieuwe vergelijking groeit tussen de drie verloren zielen een affectie die mysterieuzer is dan imaginaire getallen en een band die dieper gaat dan herinneringen.
De huishoudster moet gaan werken bij de professor, hij staat erom bekend geen makkelijke man te zijn, aangezien er al heel wat huishoudsters het voor gezien hebben. Maar deze huishoudster is anders. Ze wordt door de professor geraakt en haar tienjarige zoontje, Wortle ook. Er ontstaat een prachtige band tussen deze drie, maar de professor herinnert ze niet meer na 80 minuten.
Yoko Ogawa heeft dit ontzettend mooi neer weten te zetten. Heel knap hoe zij deze realiteit diepgang geeft. Het is een triest verhaal, maar ook een die je hoop geeft. Er komen wat wiskundige raadsels voorbij, die voor mij abracadabra zijn, maar desalniettemin een prachtig Japans verhaal, die je stof geeft tot nadenken.
Plaats een reactie