De anderen

Een bewogen verslag van een verjaardagsfeest. Theo, twintig jaar, viert zijn verjaardag met zijn familie en vrienden. Na het eten wordt er een spel gespeeld, een gevaarlijk spel, waarbij zeer persoonlijke vragen naar waarheid moeten worden beantwoord. Het begint onschuldig, maar na verloop van tijd worden de vragen intiemer en de antwoorden onthullender. Wat begon als een feest, eindigt in een drama. Deze roman laat zien dat eerlijkheid behalve liefde ook veel verdriet kan brengen. Het verslag van deze verjaardag is eigenlijk een verslag van het leven zelf.

Dit verhaal gaat over één familie bestaande uit een grootmoeder, een moeder, haar twee zoons en hun respectievelijke vriendin en ex-vriendin met een zoontje. Tevens een bevriend stel van één van de broers.

Ik weet niet zo goed wat de bedoeling was toen dit boek is geschreven, maar mij zegt het eigenlijk helemaal niets. Het verhaal draait om een familie die mij eigenlijk geen van allen echt kon boeien. Het doet ook heel erg literair aan met al die ‘gedachtegangen’ en ‘overpeinzingen’ van de verschillende personages. In het begin leest het als een soort van dagboek maar dan geschreven door verschillende mensen. Het wordt ook omschreven als dramatisch en onthullend en als een verslag van het leven zelf, dat hoop ik dan toch maar niet, dan zou mijn leven er volgens dit boek toch maar heel oppervlakkig uitzien.

Het boek heeft mij dan ook op geen enkele manier ‘geraakt’, maar misschien is het voor een lezer met een wat gevoeligere aard een mooi ‘snottermomentje’. Op zich is het idee van een spel, met vragen over jezelf waarop jij eerst zelf een antwoord moet opschrijven en waarop je daarna door anderen wordt beoordeeld of je jezelf wel goed kent, een goed gegeven. Maar het wordt in dit boek overgoten met een sausje van saaiheid.