Bloedband

De jonge geoloog Stephan Swan neemt vanwege een arbeidsconflict ontslag bij zijn Texaanse werkgever in de olie-industrie en besluit om zijn moeder in Engeland te gaan opzoeken. Daar wordt hij geconfronteerd met een logé, die tot zijn stomme verbazing zijn oom Eldritch blijkt te zijn van wie hij niet beter wist dan dat hij tijdens Hitlers blitzkrieg was omgekomen.

Stephen ontdekt dat zijn oom al die tijd in een Ierse gevangenis heeft gezeten. Als hij onderzoekt hoe en waarom zijn oom gevangen zat, stuit hij op een samenzwering rond vervalste Picasso’s en op de van hun erfenis beroofde familie van een Antwerpse diamanthandelaar…

Stephan Swan ontmoet zijn oom, waarvan hij al die jaren dacht dat hij dood was. Hij blijkt 36 jaar in een Ierse gevangenis te hebben gezeten, maar waarom wil deze oom niet zeggen. Zijn oom heeft in 1940 te maken gehad met het vervalsen van Picasso’s en de vervolgende zwendel hiermee.

De echte Picasso’s zijn tentoongesteld in een museum en hier ontmoet hij Rachel Banner, kleindochter van de toenmalige eigenaar van deze schilderijen. Met zijn drieën besluiten ze zwendel uit te zoeken.

Met terugblikken naar 1940 en naar 1976 wordt dit verhaal verteld, waarbij 1976 als tegenwoordige tijd wordt gebruikt. Swan en Banner zijn met een zoektocht bezig naar de bewijzen dat de Picasso’s vervalst zijn en dat de originelen toebehoren aan de familie van Banner. Ze komen erachter dat de vervalsende schilder uit Ierland komt. Dat is dus ook de manier waarop Swans oom Eldritch in Ierland verzeilt is geraakt: hij moest hem rekruteren en ophalen. Dit allemaal ten tijde van het begin van de tweede wereldoorlog, Ierland en Engeland wisten niet wat ze aan Hitler hadden waardoor Ierland niet echt veel trek had om zich met een oorlog te bemoeien. Gespannen tijden waardoor uiteindelijk oom Eldritch het gevang indraait.

Een spannende en leuke zoektocht naar de bewijzen van vervalsing, waarbij van alles met de hoofdpersonen gebeurt. De stukjes in en over Ierland waren af en toe wat moeilijk te volgen voor mij maar uiteindelijk begreep ik ze wel. Met ruim 380 bladzijden wordt het verhaal alleen hier en daar wat langdradig maar het is wel in een redelijk vlotte stijl geschreven dus je kunt hier snel doorheen lezen.

De historische verwijzingen zijn een leuk extraatje maar dat maakt dit niet meteen tot een historisch boek, het kleurt alleen het verhaal wel leuk op.