Het is juli 1976 en Londen is in de greep van de heetste zomer van de eeuw. Het heeft maanden niet geregend en het watergebruik is gerantsoeneerd als de net gepensioneerde Robert Riordan de deur uitgaat om een krant te kopen, zoals hij dat al dertig jaar iedere dag doet. Maar ditmaal komt hij niet terug.
De zoektocht naar Robert brengt zijn kinderen – twee van elkaar vervreemde dochters en een zoon- terug naar het huis waar ze opgroeiden. Alle drie hebben hun eigen ideeën over waar hun vader kan zijn, maar geen van hen vermoedt dat hun moeder Gretta weleens het antwoord zou kunnen hebben; een antwoord waarover ze zelfs na zoveel jaar niet durft te vertellen.
Als de regen niet valt is een treurig relaas over een familie die aan losse draadjes aan elkaar hangt, zonder dat de familieleden dit door hebben. Elk familielid kampt met problemen die zijn of haar rol binnen het gezin beïnvloeden. Dit is op prachtige wijze beschreven. Het kleine leed van het individu wordt het grote leed van de familie. De verdwijning van vader Robert is de bindende factor in dit boek. Zonder de verdwijning zouden de gezinsleden nooit bij elkaar zijn gekomen.
De ontknoping van het verhaal wordt tergend langzaam verteld, geheel passend bij de hete zomer die in het boek wordt beschreven. Als de regen niet valt is een boek om bij achterover te leunen en rustig te laten bezinken. Het tempo is traag, maar totaal niet storend. Sterker nog: het is heerlijk om een verhaal zo diep tot je te kunnen laten doordringen. Met dit boek waan je je weer even in de roerige jaren ’70, en de normen en waarden die in Als de regen niet valt worden beschreven zijn heerlijk nostalgisch. De onderlinge verhalen van de gezinsleden zijn prima opgebouwd, en je krijgt als lezer een goed beeld van de karakters van zowel de kinderen als Gretta.
Niet elke verhaallijn heeft een positief einde, maar dat is des te realistischer. “Alles aan deze roman klopt”, oordeelde The Guardian. Ik kan me hier volmondig bij aansluiten. Als de regen niet valt is een onverwacht fijn boek, dat je meevoert naar een ander tijdperk en je op je gemak laat kennismaken met de sores die binnen een gezin spelen. O’Farrell heeft op gevoelige, tedere wijze beschreven hoe een uit elkaar gevallen gezin langzaam maar zeker weer opkrabbelt, zonder dat het saai of langdradig wordt. Dit boek is een klein pareltje, dat ik iedereen aanraadt.
Plaats een reactie