Scribbly, wie kent hem niet? Dagelijks staat hij met zijn vrienden in het gratis dagblad Metro. Naast Scribbly zijn er rollen weggelegd voor Dokter Psilo, Zark (een ruimte-augurk), Doe-ran (het zwevende masker) en Quibus (een velletje papier). Samen verblijven zij in de inrichting Voor Aparte Gestoorden en beleven daar de meest vreemde avonturen.
Duizenden lezers leven dagelijks mee met Scribbly en de avonturen die hij beleefd. Veel minder mensen weten wie er eigenlijk achter dat gekke monstertje zit. Niemand minder dan Jean-Paul Arends is de bedenker en tekenaar van de strip. En dat al sinds 1994.
Jean-Paul volgde echter een opleiding in heel andere richting, namelijk die van Reclame- en Presentatietechniek. Toch tekent hij al sinds zijn zesde. ‘Ik ben begonnen met het tekenen van strips toen ik zes jaar oud was, daar mijn lieve moeder altijd stripboeken meenam van de bibliotheek en natuurlijk door het beruchte programma Wordt vervolgd. Ik begreep later natuurlijk al wel dat, toen ik een andere opleiding ging doen, ik iets moest zoeken waar ik ook daadwerkelijk geld mee zou kunnen verdienen en heb dus uit veiligheid maar gekozen voor een commerciële opleiding.’
Toch was het altijd al duidelijk dat hij iets wilde gaan doen met het striptekenen. Tijdens zijn studie bedacht hij het mannetje Scribbly. Jean-Paul tekende strips en hing deze anoniem op het prikbord van zijn school. Hij hoopte zo ervaring op te doen om op die manier een beroemde krantenstrip te gaan maken. Maar door zijn opleiding heeft Jean-Paul ook met het idee rond gelopen om een eigen ontwerpstudio te beginnen. Dat plan liet hij echter varen toen Metro een belangrijke rol ging spelen.
Zelf had hij niet verwacht dat Scribbly het in zich had dagelijks gepubliceerd te worden. Op aanraden van de adjunct-directrice van zijn school stuurde hij een aantal stroken naar Metro. Metro had, op datzelfde prikbord waar Jean-Paul Scribbly ophing, een advertentie hangen dat zij nieuwe striptekenaars zochten.
‘Naïef als ik was dacht ik dat het om een krantje ging dat op 12 stations in Nederland zou gaan liggen en dat ik daar dan 1 keer in de week een strook voor moest leveren. ‘Waarom niet?’ dacht ik en reisde af naar Amsterdam. Kwam daar op een zolderkamertje in een herenhuis met een portfolio onder mijn arm. Bleek later een noodkamertje te zijn tot ze hun megakantoor gingen open op de Delflandlaan. Of ik elke dag een strookje kon maken. Toen begreep ik dat het serieuzer was dan ik aanvankelijk dacht. Ik heb ook zeker nog een jaar lang rondgelopen met het idee dat het ineens over zou kunnen zijn, omdat mijn ex-collega’s van de wisselstrip zoveel beter werk leverden dan dat ik maakte.’
Toch lukt het Jean-Paul al jaren om mensen te verblijden met zijn dagelijkse strip. De setting van de strip is vrij eenvoudig. Het idee om de strip in een psychiatrische inrichting te laten afspelen met een schizofreen hoofdpersonage leek Jean-Paul uitermate geschikt voor hilarische en fantasievolle situaties. ‘Op school, in het tweede jaar dat ik de strip voor het prikbord maakte, voegde ik uit verveling en gebrek aan inspiratie een oud figuurtje van me toe: Zark, die ik verzon toen ik vijftien jaar oud was. De andere figuren zijn er gaandeweg bijgekomen. Ik geloof dat het Mort Walker was die ooit eens zei dat een strip pas leuk wordt door een hoop personages er aan toe te voegen. Zo hoef je je dus niet constant te focussen op het hoofdpersonage maar zou je ook iets over de andere figuren kunnen vertellen. Dit om een sleur te doorbreken en het verhaal interessant houden. Hij heeft daar gelijk in gekregen.’
Ondanks de vele personages die de strip rijk is heeft Jean-Paul echter wel een favoriet karakter, te weten Doe-ran. ‘Doe-ran is een sarcastisch vliegend houten masker. Een enorme cynicus. What’s not to like? Ook lijkt Doe-ran in zijn opmerkingen op mij, de overige figuren zijn voor 100% verzonnen. Dat is te zeggen… eh… behalve… Nah… Laten we dat maar in het midden houden….’
Om te voorkomen dat er iets misgaat werkt Jean-Paul ruim een week vooruit. Hij begint met het verzinnen van een thema dat hem leuk lijkt om grappen over te maken. Vervolgens schetst hij situaties waarin de figuren zich zouden kunnen bevinden en hoe ze daarop reageren. Doordat hij vooruit werkt is er altijd wel genoeg inspiratie te vinden. Toch is hij niet altijd met elke strip even tevreden. ‘Soms zit ik met tijd van een deadline die ik mezelf heb opgelegd en dan neem je de mindere grapjes voor lief. Mede ook omdat de grap die op een mindere volgt weer wel leuk bevonden wordt door mezelf. Ik probeer echt wel te schaven aan grapjes en bij de selectie voor de uiteindelijke albums haal ik de mindere er tussenuit. Soms moet ik noodgedwongen toch grappen laten staan omdat ik anders mijn album niet vol krijg, haha. Momenteel ben ik erg tevreden over de verhaaltjes en grappen. Het kan natuurlijk altijd beter maar dat houdt het werk leuk. Altijd ruimte voor vooruitgang.’
Zelf is Jean-Paul erg tevreden met zijn strip, maar toch is Scribbly een strip die je of helemaal geweldig vindt, of helemaal niets. Volgens de tekenaar zelf heeft dit te maken met het gevoel voor humor. Volgens hem kun je de strips leuk vinden doordat hij als tekenaar zelf ook wel weet wat voor banale en onnozele grappen hij maakt en dat niet onder stoelen of banken steekt. ‘En als je het niet leuk vindt dan ontgaat je de eigenlijke grap van zelfspot kennelijk Toch denk ik niet dat er erg veel mensen zijn die begrijpen waar ik het over heb, maar voel me toch gevleid en opgelucht als ik positieve reacties krijg. En ik heb via de Metroredactie ook gehoord dat alles erg gewaardeerd wordt. Kijk, dan doe je het toch niet voor niks dacht ik zo.’
Toch zou iederéén zijn strip leuk moeten vinden. ‘Zodat ik mijn baan kan behouden en ik nog jarenlang fijn kan blijven tekenen want na ruim 11 jaar Scribbly is het toch een belangrijk dingetje in mijn leven geworden. En ik kan de huur er net van kan betalen. Dus kom op mensen! Steun me! Dan kan ik ook eens een keer een nieuwe broek kopen. En drank. En sigaretten.’
Jean-Paul tekent tevens de strip De Eerlijkheid]. Ook is hij bezig aan een script van een film die hij wil gaan maken, en wil hij een langer stripverhaal gaan maken. ‘Een lekker experimenteel maar serieus verhaal. Ik kan er nog niet zoveel over zeggen maar het zit zeker in de planning.’ Tot die tijd moeten de fans van Jean-Paul het doen met de altijd vrolijke maar naïeve Sribbly en zijn vrienden.
Plaats een reactie