De dag dat ik doodging

Het relaas van een jonge vrouw die tijdens haar zwangerschap ontdekt dat ze baarmoederhalskanker heeft. De reactie van de artsen is eenduidig: checken of er geen uitzaaiingen zijn, de baby aborteren en de baarmoeder met de tumor verwijderen, alleen dan heeft ze een overlevingskans. Maar Tania denkt er niet over om abortus te plegen. Vóór alles zal ze proberen
het kindje te laten overleven. De dag dat ik doodging is het eerlijke verhaal van een moeder die vecht voor haar kind. Een verhaal over kanker, liefde, onmacht, zwangerschap en ethische keuzes.

Als eerste moet ik even vermelden dat ik helemaal niet van de waargebeurde verhalen ben. Ik hou meer van romans en thrillers. Maar De dag dat ik doodging is anders, heel anders….Dit boek raakt je nadat je één zin gelezen hebt. Het smaakt naar meer en je wil en moet weten hoe het Tania verder vergaat. Gelukkig kun je dit met een vertrouwd hart aan Tania overlaten want alles wordt besproken in haar roman, vooral de onzekerheid en de onmacht. De hele medische mallemolen komt aan bod. Helemaal als Tania voor haar ongeboren kindje kiest en niet voor haarzelf, stuit ze op weerstand van haar behandelend arts en ander medisch personeel.

Dit boek raakte me diep. Helemaal nu ik zelf een kersverse moeder ben van een vijf maanden oude dochter. En ook als je geen kinderen hebt zal dit verhaal je niet onberoerd laten. De moed die Tania toont voor haar kindje is onbegrensd. Echt groot respect voor haar. Ik zeg lezen en zoals Tania zelf ook zegt koester alle mooie dingen in jouw leven.