Dit is de derde thriller met Denise de Wit in de hoofdrol, van het schrijversduo Marc Josten en Rob Smits. Na politieagente in Opgelicht en advocate in Kroongetuige is Denise in Gezichtsverlies privédetective. Voor haar eerste opdracht wordt ze ingehuurd door de Amerikaanse Cathy Feenstra om de moord op haar dochter Janice op te lossen. Haar lichaam is totaal verkoold gevonden, maar Cathy wil weten wie het gedaan heeft.
Hoewel de politie het officiële onderzoek heeft afgesloten, krijgt Denise schijnbaar moeiteloos allerlei feiten boven tafel van Mike (vader), Brecht (vriendin), Fred (vriendje) en Albert (butler). Mensen met allemaal een dubbele agenda. Maar ook daar prikt Denise zo doorheen, te makkelijk. Ze chanteert een voormalige collega-politieagent, gaat ongeoorloofd huizen binnen en vliegt naar Amerika zonder haar gage ontvangen te hebben.
Het schrijversduo heeft een snelle verhaallijn aangehouden, die lekker vlot leest. Toch wordt het verhaal pas op de laatste bladzijden van het boek spannend. Omdat geen van de personages goed is uitgewerkt, leef je niet mee met de hoofdpersonen. Denise is ook duidelijk door mannelijke auteurs ‘bedacht’. Ze werkt samen met Jonas van Rijn, waarvoor misdaadverslaggever Peter R. de Vries duidelijk model heeft gestaan. In hun eerdere boek bedienden Josten en Smits zich hier ook al van en ‘leenden’ Bram Moskowicz als personage van een advocatenkantoor.
Het plot vond ik teleurstellend en vergezocht. En hoewel de thriller 255 pagina’s telt, zijn er voor elk nieuw hoofdstuk lege pagina’s. Daardoor is het een relatief kort verhaal.
Het boek start heel spannend en duister, waarna het wat afneemt aangezien er eerst een verhaal moet opgebouwd worden. Het verhaal leest makkelijk weg omdat het vlot geschreven is, niet teveel overbodige personages heeft die toch wel goed uitgewerkt zijn, korte hoofdstukken. Alle ingrediënten zijn aanwezig in dit boek: humor, spanning, wraak, jaloezie, machtsmisbruik… Een echte whodunit voor diegenen die liever een detective dan een thriller lezen. De ontknoping wordt niet al te snel prijsgegeven wat natuurlijk bijdraagt aan het leesplezier.
Ik vind een vrouwelijke detective wel leuk in dit soort boeken en zal zeker geapprecieerd worden door de vrouwelijke lezers, maar heb wel vraagtekens naar mannelijke lezers toe. Appreciëren zij dit evenveel? Of zien ze liever een mannelijke detective het vraagstuk oplossen?