Lichaam van mijn zusje

Giselle is een intelligente studente geneeskunde, die ironisch genoeg niet goed voor zichzelf zorgt. Ze eet steeds minder en heeft steeds meer uit te vechten met de spoken uit haar familieverleden. Waarom voelde het gezin niet als een geheel? Haar zusje Holly, die mentaal en fysiek het tegenovergestelde van haar is, zet alles op alles om -soms op onorthodoxe wijze- tot Giselle door te dringen. Maar de angst om haar te verliezen is groot.

Giselle en Holly verschillen heel erg van elkaar. Zo erg dat Giselle begint te twijfelen aan haar vader, die Holly op een of andere manier altijd meer aandacht gaf. Giselle denkt steeds meer terug aan haar jeugd en ontkent zaken die ze liever niet had willen weten. Haar eetstoornis helpt Giselle langzaam maar zeker in een negatieve spiraal waar ze met geen mogelijkheid uit lijkt te komen.

De hoofdstukken beginnen met een medisch woord, een soort inleiding waar het desbetreffende hoofdstuk over gaat. Dit maakt het interessant en zo leer je ook nog wat. In elk afzonderlijk hoofdstuk is Holly of Giselle aan het woord, zodat de lezer beide dames beter leert kennen. Toch lijk je niet echt in het verhaal te komen en is het moeilijk om je in te leven in de personages. Op sommige vlakken lijkt het verhaal wat oppervlakkig en vaag. Dit is jammer en komt het verhaal zeker niet ten goede. Een ontroerend moment in het boek is wanneer Holly een brief schrijft om hulp aan haar zus te bieden. Dit ontroerende gedeelte doet er echter niets aan af dat het eind van het boek vaag is en eindigt op een raadselachtige manier.