De amandelboom

De elfjarige Ichmad Hamid woont in de Bezette Gebieden waar iedereen leeft met de angst huizen, banen en bezittingen kwijt te raken. Of nog afschuwelijker, elkaar. Ichmad heeft een bijzonder talent waarvan zijn hele dorp onder de indruk is. Maar dat talent helpt hem niet zijn vrienden en familie te redden, of een veilig leven te bieden. Ichmad wordt met schuldgevoelens overladen als door zijn toedoen zijn inspirerende vader gevangen wordt genomen en zijn familie alles kwijtraakt. Toch ziet de moedige Ichmad dat haat niet de beste manier is met pijn en woede om te gaan. Hij laat zich niet verleiden door deze vernietigende gevoelens. In dit bijzonder ontroerend verhaal volgen we Ichmads leven van onverwoestbare jongen tot bezielde man die ondanks geweld en verdriet altijd hoop houdt en lief heeft.

Alleen al de cover van dit boek is werkelijk prachtig! Gedurfd dat op de cover vermeld staat dat  het boek voor liefhebbers is van De Vliegeraar, toch niet de minste om je aan te meten. En dat nog wel voor een debuut. Vol verwachting begon ik dan ook aan dit verhaal.

In De amandelboom volgen we Ichmad. Het verhaal vangt aan op het moment dat Ichmad nog een onschuldige jongen is en zich van geen kwaad bewust. Het wordt al snel duidelijk dat hij gedwongen is in korte tijd volwassen te worden. Als zijn vader door zijn toedoen in de gevangenis terecht komt, is het Ichmad die voor zijn familie moet zorgen. Het grote dilemma om te gaan werken om geld te verdienen of om toch te gaan studeren speelt al snel de kop op. Zijn vader stimuleert hem te gaan studeren, maar zijn moeder houdt het studeren tegen. Ichmad zit gevangen tussen twee werelden.

Na zijn tienerjaren volgen we Ichmad op weg naar en uiteindelijk in zijn volwassen leven. Zijn school, werk en eerste liefde komen voorbij. Het wordt er niet makkelijker op als hij verliefd wordt op een Amerikaanse.

Het leven van Ichmad gaat niet over rozen, verre van zelfs. Onvoorstelbaar wast sommige mensen allemaal voor ellende in hun leven hebben. Dan kan het je carrière technisch gezien nog voor de wind gaan, als je in oorlog  leeft en veel familie en vrienden verliest, doet je carrière er maar heel weinig toe. De auteur zet alle vreselijke gebeurtenissen mooi op papier, ze houdt het kort en bondig. Ondanks alle verschrikkingen staat ze hier niet oeverloos bij stil en weet zo vaart in het verhaal te houden. En ondanks de hoeveelheid aan personages, komen deze wel allemaal goed tot hun recht.

De enige reden dat ik het boek geen vijf sterren geef, is dat het einde voor mij te ongeloofwaardig wordt. Ichmad wint een dusdanig belangrijke prijs, dat dit voor mij net too much is en het ‘over the top’ wordt.

Desondanks is het volkomen terecht dat De Amandelboom wordt aangeprezen voor liefhebbers van Khaled Hosseini. Wat een debuut. Een verhaal dat ongetwijfeld verfilmd gaat worden en waarbij ik op de première in de bioscoopzaal zit. Je wordt meegezogen in het  verhaal en daarbij is het aangrijpend en een, helaas, nog altijd actueel thema.