Het is 1854 en de jonge ambitieuze journalist Thomas Kitson doet vanaf het front op De Krim als oorlogscorrespondent verslag van de bittere strijd tussen de Russen en de geallieerde troepen. Het is een levensgevaarlijke onderneming en Kitson is getuige van de gruwelen die een oorlog met zich meebrengt: dood, honger, ziekte en corruptie.
Op een dag is hij samen met de flamboyante journalist Cracknell en de jonge illustrator Styles getuige van een brute oorlogsmisdaad, en hun pogingen het kwaad aan de kaak te stellen lopen stuk wanneer een kolonel zijn macht misbruikt om zijn wandaden te verhullen. Deze wordt op zijn beurt bedrogen door zijn echtgenote, die een gepassioneerde verhouding begint met een van de journalisten. Twee jaar later gaat Kitson onder mysterieuze omstandigheden terug naar Manchester, zwaar getraumatiseerd door hetgeen hij aan het front heeft meegemaakt. Daar gaat hij aan het werk als straatfilosoof, een verslaggever van lokaal nieuws. Maar als Manchester zich opmaakt om koningin Victoria te verwelkomen voor de opening van een grote kunsttentoonstelling, kan Kitson zijn verleden niet langer ontvluchten.
De straatfilosoof is een spannend stukje geschiedenis gezien door de ogen van de eerste oorlogscorrespondenten. Matthew Plampin heeft de bloederige Krimoorlog goed weten te verweven met de ontberingen die de jonge journalisten moeten ondergaan om aan een goed verhaal te komen. Veelal staan ze dichtbij de vuurlinie, met gevaar voor eigen leven. De gebeurtenissen zijn erg realistisch beschreven waardoor je helemaal met het verhaal meeleeft. Naast alle ellende; de gevechten, de kou, opgelopen verwondingen, ziektes en honger, beleven de personages ook enige vorm van romantiek. Dit maakt het verhaal af en toe wat luchtiger. Daarnaast wordt de oorlogstijd afgewisseld met de naoorlogse tijd die hoofdpersoon meemaakt. Hierdoor blijft het verhaal spannend en zit je niet alleen middenin de oorlog waarvan Matthew Plampin de details zonder enige terughoudendheid beschrijft. Het is interessant om te lezen hoe de hoge rangen binnen het leger beslissingen maakten en hoe zij met hun soldaten omgingen. In hoeverre dit verhaal daadwerkelijk is gebeurd blijft natuurlijk de vraag.
Plaats een reactie