De carrière van onderzoeksjournalist Jimmy Gilroy loopt op zijn laatste benen, maar dat wil niet zeggen dat hij zijn neus voor een goed verhaal verloren heeft. Om financieel het hoofd boven water te houden, accepteert hij de opdracht een boek te schrijven over Susie Monaghan, een nationale celebrity, die op mysterieuze wijze bij een helikoptercrash is omgekomen. Maar algauw komt hij erachter dat niet iedereen in hoge politieke kringen gelukkig is met deze publicatie en van verschillende kanten komen signalen – het ene meer dreigen dan het andere – dat hij het onderwerp maar beter kan laten rusten. Dan krijgt hij een aantrekkelijk alternatief aanbod: hij mag de biografie van Laggy Bolger verzorgen, de ex-premier van Ierland.
In de gesprekken met Bolger, een aan lager wal geraakte man me een alcoholprobleem en een belabberd huwelijk, komt Jimmy achter de ware, duistere, toedracht van Susie Monghans plotselinge dood…
Bloedland heeft leuke ingrediënten om een goede thriller te worden. Helaas is de uitwerking niet goed genoeg om daadwerkelijk een goede thriller te zijn.
Het begin van het verhaal levert een valse start op. Vier tot vijf verhaallijnen beginnen allen tegelijk en bevatten slechts enkele flarden. Het was beter geweest om met één verhaallijn te starten en gedurende het verhaal er enkele bij laten komen of een heldere nummering in welke verhaallijn je zit. Nu lees je veelal de alinea en denkt, oh ja die hoort bij die persoon.
Het verhaal wordt gedurende het boek wel spannender en dat komt het verhaal ten goede. De lossen eindjes komen uiteindelijk allemaal goed samen. Ondanks de valse start sluit het boek uiteindelijk redelijk af.
Plaats een reactie