Ik hoor nergens bij, ik hoor bij niemand.
Maar dat gaat allemaal veranderen.
Dit is de kern van het verhaal over de 15 jarige Tess. Een meisje die zich niet thuis voelt bij haar ouders waar ze woont. Na het lezen van een blog van haar vader, weet ze het zeker, haar ouders houden niet van haar. Ze besluit om te zwijgen.
Tess leeft haar leven samen met ‘meneer vis’ die haar steunt en met haar meedenkt over belangrijke issues in haar leven.Wie meneer vis is, daar kom je achter als je het boek leest.
Tijdens deze zwijgzame periode in haar leven stelt ze veel eisen aan zichzelf en aan haar omgeving. Ze maakt veel mee en ze raakt steeds meer in zichzelf en haar leven. Ondanks dit, blijven haar ouders haar op hun manier steunen.Ze komt erachter welke mensen veel voor haar betekenen. En ze leert hierdoor haar leven toch een andere wending te geven en het vertrouwen weer terug te krijgen.
Heftig om te lezen dat een meisje, zich op deze manier kan terugtrekken. Ze maakt een rigoreuze keuze op basis van aannames en dit heeft een groot gevolg voor haar en haar omgeving.
De titel zei mij in het begin niks en trok mij ook niet. De kaft vond ik wel mooi. Eenmaal het boek gelezen te hebben, past de titel perfect en snap ik deze titel helemaal. Ik vind het heel knap beschreven, de intensiteit van haar gevoelens, de relatie met meneer vis, de eenzaamheid, het gemis van erkenning en gehoord voelen door haar ouders en het effect hiervan op Tess voel je door alles heen. De schrijfster heeft een prettige schrijfstiijl en ik kan dit boek zeker aanbevelen om te lezen zowel voor jong als oud.
Plaats een reactie