Aangetast

Tien jaar nadat Lieve Colijn werd geschept door een auto en dit niet overleefde, worden de dader van dit ongeluk en de vader van Lieve opgeschrikt door bedreigingen en beschuldigingen die hen erg kwetsbaar maken. Er ontwikkelt zich een duistere en onaangename strijd die consequenties heeft voor persoonlijke en zakelijke relaties.

Niemand weet wie de belager is, maar het is duidelijk dat deze moet worden gestopt voordat de volledige waarheid over het ongeluk dat Lieve het leven kostte bekend zal worden. Want deze waarheid is een beerput die beter gesloten kan blijven.

Het verhaal begint heel sterk en heeft je gelijk in zijn greep; “Als iemand je kind vermoord is niets meer belangrijk, behalve hoe en wanneer je het de dader betaald gaat zetten. Hij gaat eraan.”

Het verhaal gaat over Gideon en Rifka, een stel dat tien jaar geleden hun dochter Lieve heeft verloren. Lieve was geschept door de auto van haar vader nadat deze van hun oprit was gestolen. De dader is echter nooit gevonden. Dit heeft een enorme druk op hun relatie gelegd. Ieder gaat op hun eigen manier om met dit grote verdriet. Het stel heeft ook nog een aangenomen dochter; Tamara, van de overleden zus van Gideon. Ze hebben Tamara opgevoed als hun eigen dochter, echter heeft Tamara dit nooit zo ervaren. Ze heeft altijd het gevoel gehad nooit goed genoeg te zijn geweest en koestert daardoor erg veel wrok en verdriet.
Daarnaast gaat het verhaal ook over Matthias en Frederique. Matthias is een oud leerling van Gideon, heeft zijn vader op jonge leeftijd verloren, heeft een slechte relatie met zijn moeder en wordt nu zelf vader.

Gaandeweg het verhaal krijg je steeds meer inzicht in wat er tien jaar terug zich heeft afgespeeld en wat ieders rol hierin was. Ik heb me ontzettend verbaasd over de hoeveelheid haat die er bij iedereen heerst! Hoeveel haat kan iemand in zich hebben, dit jarenlang voor zich houden zonder dat dit tot uiting komt? En als het dan tot uiting komt…

Wederom een ijzersterk verhaal van Loes den Hollander, spannend tot de laatste bladzijde.
Toen ik zag dat het een serie was had ik er zo mijn vraagtekens bij, maar na het lezen van de laatste bladzijde wilde ik alleen maar meer. Ik kan dan ook niet wachten tot het vervolg er is.
Het is gelukkig wel een boek met een einde, het verhaal wordt afgesloten met een opening naar een nieuw boek.
Ik sta steeds weer versteld van de krachtige personages die Loes den Hollander keer op keer weer neerzet, waar haalt ze de inspiratie toch steeds vandaan? Elk boek staat als een huis, ik ben absoluut een groot fan!