Verloren dochter

Bekend met de schrijfster Helen FitzGerald was ik nog niet, heb haar naam weleens voorbij zien komen. Éen ding weet ik zeker, ik ga meer boeken lezen van deze schrijfster.

Dit verhaal raakte mij diep. Ouders die met goede intenties zorgen voor hun biologische en geadopteerde dochters met alle gevoelens van angst, schaamte en schuld.

De zussen verschillen niet alleen van elkaar omdat ze geen biologische zussen zijn, maar qua karakter zijn ze ook anders.
Leah, de biologische dochter gaat samen met haar haar ijverige, intelligente geadopteerde zus Su samen op vakantie naar Mallorca. Beide zitten hier niet op te wachten maar omdat hun moeder Ruth hierop aandringt gaan ze toch.
Ze belanden in een nachtclub waar Su onder invloed van alcohol, seksuele handelingen verricht bij een aantal mannen. Iemand, heeft dit gefilmd en het filmpje op het internet geplaatst. Iedereen heeft het filmpje gezien en Su besluit om niet terug te keren naar huis. Leah keert wel terug en ondergaat de strijd van haar moeder die er alles aan doet om haar verloren dochter terug te vinden en te achterhalen wat er gebeurt is.
Ruth voelt de angst die ze ook heeft ervaren toen Su als klein babytje bij haar werd weggenomen. Het gevoel van het verliezen van haar dochter herhaald zich. Hierdoor vecht ze ten koste van alles voor Su.
Dit is een lange en harde weg waardoor Ruth, Su en Leah zichzelf en elkaar nog beter leren kennen.

Dit boek leest als een trein, spanning, maar ook de echtheid van het verhaal blijft boeien. Dit kan iedereen overkomen. En het feit dat Su, zo intelligent en ijverig is maakt haar ook kwetsbaar.
Het angstige is dat mensen ver gaan in het beinvloeden van elkaar en in hoeverre laat je jezelf beinvloeden door je omgeving?
De personages vind ik krachtig! De tegenstrijdige karakters die ik elkaar nodig hebben en versterken maar die ook botsen.
Puur beschreven en zeker herkenbaar.