Klaas zit in een verzorgingstehuis. Zijn zoon zit naast hem, zwijgend. De losgezongen zinnen van de vader roepen herinneringen op aan woeste verjaardagsfeesten van vroeger, aan vakanties met veel gelach en ruzie, aan een moeder die altijd volgde – en een vader die er ondanks zijn permanente aanwezigheid nooit echt was.
Nooit ziek geweest was mijn eerste literaire kennismaking met Dijkshoorn. Ik kende hem alleen als huisdichter bij DWDD, een onderdeel wat mij niet aansprak. Ik was echter wel benieuwd naar een boek van zijn hand en besloot Nooit ziek geweest te gaan lezen. Een roman vertellend over de lastige verhoudingen binnen het gezin waarin Nico opgroeit. De hele familie schikt zich naar zijn vader, moeder incluis. Nico kan als kind nooit aan de hoge verwachtingen van zijn vader voldoen en dat zet de relatie nog verder op scherp.
Nooit ziek geweest is een goed geschreven en pakkend verhaal. Het is knap om te zien dat de jonge Nico voet bij stuk houdt en zijn eigen weg en talenten volgt in het leven. Ook bevat het verhaal de nodige humor, wat het allemaal wat relativeert en verlicht.
Naast de relatie tussen Nico en zijn vader en welke invloed zijn vader heeft op het gezin, staat ook de gezondheid van zijn beide ouders centraal. Zijn vader is aan het dementeren en zijn moeder krijgt tia’s. Nico beschrijft op indringende wijze het proces, de zorg en de contacten met de verschillende zorginstellingen. En uiteraard welke invloed de aftakeling van zijn ouders hebben op hem en zijn ouderlijk gezin.
Een levensecht en realistisch verhaal dat weet te boeien vanaf de eerste bladzijde en dat met de nodige humor doorspekt is.
Dit boek telt mee voor de leesuitdaging Ik lees Nederlands 2015.
Plaats een reactie