De Franse Picat beschrijft haar verhaal waarin ze vertelt dat ze de diagnose leverkanker te horen krijgt, in de terminale fase. Ze heeft op dat moment vier jonge kinderen, waarvan ze wil dat ze goed terechtkomen en ook allemaal bij elkaar in een pleeggezin terechtkomen. Vlak voor haar eerste chemo gaat ze bij haar man weg, met haar kinderen. Ze hadden geen gelukkig huwelijk. Als ze haar kinderen vraagt of ze na haar dood bij hun vader of een pleeggezin willen wonen, kiezen ze het laatste. Picat komt in contact met een gezin die ze heel graag als pleegouders voor haar kinderen wil. Maar in Frankrijk is het zo dat na haar dood een rechter zal beslissen waar de kinderen terechtkomen. Picat gaat hiertegen ten strijde en vraagt dringend aandacht voor haar moeilijke situatie .
Picat heeft zelf al geen gemakkelijke jeugd gehad, waarin haar moeder het gezin in de steek liet en een vader die haar regelmatig misbruikte. Uiteindelijk gaat het in dit boek niet alleen over het zoeken naar een pleeggezin voor de kinderen. Het gaat ook over haar eigen jeugd en huwelijk.
Het boek heeft een aangrijpend en ernstig thema, desondanks kon het verhaal me toch niet echt te pakken krijgen en was het toch wat saai om te lezen.
Plaats een reactie